Szybowiec PW-6 
Szybowiec dwumiejscowy PW-6 to szósta konstrukcja zbudowana
w ramach realizowanego od ponad 20 lat na Wydziale Mechanicznym Energetyki i Lotnictwa
Politechniki Warszawskiej programu Ultralekkie Szybowce i Motoszybowce (ULS).
Oprócz szybowca PW-6 dotychczas w ramach programu ULS zaprojektowano i zbudowano
trzy szybowce jednomiejscowe: ULS-PW, PW-2, Gapa i PW-5 Smyk, jeden szybowiec
dwumiejscowy PW-3 Bakcyl i jeden dwumiejscowy motoszybowiec PW-4 Pelikan.
Realizację
programu umożliwiało wsparcie finansowe Uczelni oraz sponsorów zewnętrznych: Ministerstwa
Edukacji Narodowej, Komitetu Badań Naukowych i Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej
oraz partnerstwa przemysłowego WSK PZL-Świdnik S.A.
Bezpośrednim wykonawcą
Programu ULS jest Zespół Lotniczych Konstrukcji Kompozytowych kierowany przez
dra inż. Romana ŚWITKIEWICZA, działający przy aktywnym udziale studentów Wydziału
MEiL.
Ważną rolę pełniła także spółka Doświadczalne Warsztaty Lotniczych Konstrukcji
Kompozytowych (DWLKK), której jedynym właścicielem była Politechnika Warszawska.
W trakcie realizacji Programu ULS Zespół LKK korzystał
z pomocy i doświadczenia
konstruktorów i pilotów
z Szybowcowych Zakładów Doświadczalnych w Bielsku-Białej,
nie istniejącej już, niestety, wytwórni, której wkład w dorobek powojennego szybownictwa
jest niezwykle istotny.
Istotą Programu ULS jest kształtowanie umysłowości
i kwalifikacji inżyniera lotniczego poprzez udział - najpierw studentów, a
potem młodych inżynierów - w realizacji programu w tzw. pełnym cyklu, który obejmuje:
projekt konstrukcji, dokumentację konstrukcyjną i technologiczną, projektowanie
i budowę oprzyrządowania, budowę i badania prototypów (naziemne i w locie),
proces certyfikacyjny, wdrożenie do produkcji seryjnej, eksploatację i badania
dowodowe trwałości konstrukcji (tzw. resursu).
Program ULS nawiązuje do najlepszych
tradycji lotnictwa
w Polsce międzywojennej. Konstruktorzy ze słynnej Wytwórni
RWD, której symbolem osiągnięć jest zwycięstwo Żwirki
i Wigury w 1932 roku,
swoje pierwsze samoloty budowali również w Politechnice Warszawskiej.
Podobnie
inspiracją dla Programu ULS były sukcesy polskich szybowników ze Szkoły Szybowcowej
w Bezmiechowej, latających na wspaniałych, przedwojennych szybowcach polskiej
konstrukcji.
Szybowiec PW-6 stanowi dwumiejscową wersję słynnego ze światowych
sukcesów szybowca Klasy Światowej PW-5 Smyk, który w 1993 roku wygrał międzynarodowy
konkurs FAI.
W 1997 roku rozegrano po raz pierwszy na szybowcach PW-5 Mistrzostwa
Świata w klasie monotypu na I Światowych Igrzyskach Lotniczych w Turcji.
W
roku 2001, na II Igrzyskach w Hiszpanii, najlepsi piloci świata latali na polskich
szybowcach PW-5 i ponownie walczyli o tytuł Mistrza Świata w Klasie Światowej.
Szybowiec
PW-6 powstał w wyniku realizacji umowy trójstronnej między Politechniką Warszawską,
Komitetem Badań Naukowych (sponsor finansowy Programu) oraz Wytwórnią Sprzętu
Komunikacyjnego PZL-Świdnik S.A. Szybowiec uzyskał certyfikat typu i był produkowany
seryjnie.
Pierwsze egzemplarze wyeksportowano, a portfel zamówień na 2001
rok był bardzo szybko zamkniety.
Była to duża szansa na to, że powtórzy się
sukces produkcyjny jego poprzednika, czyli szybowca PW-5, którego prawie 300 egzemplarzy
było użytkowanych za granicą.
Produkcja lotniczych konstrukcji kompozytowych,
zwłaszcza szybowców i motoszybowców, jest z wielu powodów bardzo korzystna dla
Polski.
Mamy w tej dziedzinie znakomite tradycje i ustaloną markę.
Szybowce
wykonują wysokokwalifikowani pracownicy z zastosowaniem zaawansowanych technologii.
Liczy się przede wszystkim projekt i staranność wykonania.
Produkcja szybowców
to wiele nowych miejsc pracy.
Na deskach kreślarskich Zespołu dra inż. Romana
Świtkiewicza, a właściwie - na ekranach monitorów, są już następne konstrukcje,
które czekają na realizację i możliwość kontynuacji Programu ULS...
(tekst: Zespół konstruktorów PW-6)
Dane techniczne
Szybowiec
dwumiejscowy PW-6 jest kontynuacją koncepcji szybowca PW-5 Smyk.
Został zaprojektowany
według wymagań przepisów JAR-22 na Politechnice Warszawskiej.
Budowę prototypu
rozpoczęto w połowie 1995 roku.
Prototyp oblatano w 1998 roku.
PW-6 nawiązuje
do charakterystycznych kształtów PW-5,
z podcięciem kadłuba u dołu za skrzydłem,
stanowiąc jego geometryczne powiększenie.
-
rozpiętość skrzydeł 16,0 m
- powierzchnia nośna 15,25 m2
- długość szybowca
7,85 m
- wysokość kadłuba 2,40 m
- wydluzenie plata 16,8
- profil plata
NN 18-17
- masa własna 340 kg
- masa maksymalna w locie 550 kg
- maksymalna
masa załogi 200 kg
- masa platowca pustego 340 kg
Opis techniczny
Płat
- profil NN 18-17 odporny na zanieczyszczenia,
wznios 2o 24`, konstrukcja
dwudzielna, skorupowa, jednodźwigarowa z kompozytu szklano-epoksydowego.
Lotki
przekładkowe, hamulce wysuwane z górnej powierzchni.
Klap - brak.
Kadłub
- skorupowy, z kompozytu szklano-epoksydowego.
Kabina - pojedyńcza tablica
przyrządów, osłona otwierana na prawą stronę; kabina ucznia (pasazera) otwierana
na lewą stronę.
Usterzenie - klasyczne, konstrukcja kompozytowa.
Sterowanie
- lotki i ster wysokości sterowane popychaczowo, ster kierunku - linkowo.
Podwozie
- stałe jednotorowe, z małym kólkiem przednim
i amortyzowanym kołem głównym.
Awionika
- podstawowe przyrządy pilotażowe, radiostacja UHF.
Najważniejsze
osiągi dla masy maksymalnej w locie
- prędkość minimalna 75 km/h
- prędkość
maksymalna VNE 260 km/h
- prędkość manewrowa VA 163 km/h
- opadanie minimalne
przy prędkości 90 km/h 0,8 m/s
- maksymalna doskonałość lotu ślizgowego przy
prędkości 105 km/h 34
- doskonałość przy prędkości 160 km/h 20
- współczynniki
obciążeń + 5,3 - 2,65
Dozwolone figury akrobacji
-
zwrot bojowy, pętla, przewrót, korkociąg, spirala, wywrót szybki.
Opis konstrukcji szybowca PW-6
PW-6 to dwumiejscowy szybowiec
szkolno - treningowy
o układzie wolnonośnego średniopłata z miejscami w kabinie
w układzie tandem (jedno za drugim) i klasycznym usterzeniem poziomym (położonym
u dołu).
Struktura szybowca wykonana jest całkowicie z kompozytów szklano-epoksydowych.
Skrzydła
o obrysie trapezowym z łukowymi końcówkami. Konstrukcja skrzydeł jednodźwigarowa
z przekładkowymi powłokami.
Hamulce aerodynamiczne płytowe, wysuwane z górnych
powierzchni skrzydeł.
Kadłub ma powłoki o strukturze laminarnej, wielowarstwowej,
usztywnione wręgami.
W centralnej części kadłuba znajdują się dwie wręgi główne
przejmujące obciążenia od skrzydeł i podwozia.
Ergonomia przedniej kabiny szybowca
PW-6 (w której lata uczeń lub pasażer) jest analogiczna jak w jednomiejscowym
szybowcu PW-5 Smyk.
Kabina ta jest wyposażona w przestawialne pedały
i
regulowane oparcie; limuzyna otwierana jest do przodu.
Tylna kabina (kabina
instruktora) wyposażona jest w stałe pedały i regulowane oparcie; limuzyna otwierana
jest do tyłu.
Płat kompozytowy, jednodźwigarowy o profilu NN18-17.
Wznios
płata 2o24'.
Hamulce aerodynamiczne płytowe, wysuwane z górnych powierzchni
skrzydeł.
Usterzenie klasyczne kompozytowe o profilu Wortman
FX-71-L-150/30.
Podwozie
szybowca składa się z amortyzowanego koła głównego wyposażonego w hamulec bębnowy,
koła przedniego oraz pomocniczego kółka ogonowego.
Szybowiec jest wyposażony
w dwa zaczepy startowe: przedni (do lotów za samolotem) i dolny (do startów przy
użyciu wyciągarki).
Pierwsza publiczna prezentacja PW-6
-
"Szybowiec PW-6 jest odpowiedzią Politechniki Warszawskiej na potrzebę stworzenia
szybowca nowej generacji "
(mgr inż. Wojciech Frączek).
W piątek,
3 listopada 2000 roku, odbyła się - pod patronatem JM Rektora PW prof. Jerzego
Woźnickiego - na lotnisku Aeroklubu Warszawskiego na Bemowie, prezentacja szybowca
PW-6, wieńcząca dwuletni okres prób certyfikacyjnych zakończony uzyskaniem certyfikatu
według przepisów JAR-22 (Świadectwo Typu nr BG-213 z dn. 11.09.2000), jak również
okres prac nad przygotowaniem i uruchomieniem produkcji seryjnej (wyprodukowanie
pierwszych sześciu egzemplarzy).
Szybowiec PW-6 powstał na Wydziale Mechanicznym
Energetyki i Lotnictwa Politechniki Warszawskiej w ramach Programu Ultralekkie
Szybowce i Motoszybowce (ULS). Bezpośrednim wykonawcą programu ULS jest Zespół
Lotniczcyh Konstrukcji Kompozytowych kierowny przez dra inż. Romana Świtkiewicza.
Zespół funkcjonuje przy udziale studentów wydziału MEiL. Głównym konstruktorem
szybowca PW-6 jest mgr inż. Wojciech Frączek.
- "Mówiąc o szybowcu, trzeba
wspomnieć o dwóch głównych celach, które od wielu lat towarzyszą nam w zespole,
gdy projektujemy kolejne konstrukcje: pierwszy to wykazanie, że polska lotnicza
myśl konstrukcyjna ma się dobrze i nie trzeba na tym polu mieć żadnych kompleksów.
Drugi jest czysto dydaktyczny: działamy w warunkach szkoły wyższej, na wydziale
lotniczym. Tutaj studenci mają nabierać nowych umiejętności, aby w przyszłości
projektować i wykonywać takie same, a nawet lepsze konstrukcje" (mgr inż.
Wojciech Frączek).
Obecnie istniejące na świecie szybowce są w większości konstrukcjami
sprzed 20 lat. Zaistnaiło więc zapotrzebowanie na szybowiec nowej generacji. Szybowiec
PW-6 powstał jako rozwinięcie poprzedniego modelu, czyli PW-5 Smyk. Potrzebny
był dwumiejscowy szybowiec szkolno-treningowy, który zapełnić by mógł lukę w zakresie
nowej konstrukcji szybowca dwumiejscowego. Obecne szybowce - Bocian i Puchacz
to dobre konstrukcje, ale ich czas dobiega końca. Bocian jest konstrukcją drewnianą
i - ze względów naturalnych - niedługo zostanie skasowany. Puchacz już od kilku
lat nie jest produkowany.
Aby sprostać wymaganiom, PW-6 musiał posiadać specyficzne
cechy użytkowe podobne do tych, które charakteryzują szybowiec PW-5: małą masę
(340 kg) oraz małe rozmiary zewnętrzne (rozpiętość skrzydeł: 16 m). Jak na szybowiec
dwumiejscowy nie jest to dużo. Właściwości lotne w obydwu szybowcach miały być
bardzo podobne. Stało się to możliwe dzięki zastosowaniu profilu skrzydła opracowanego
na Politechnice Warszawskiej przez nieżyjącego już prof. Jerzego Ostrowskiego.
Szybowiec
PW-6 jest wyposażony w dwuosobową kabinę, której ergonomia jest zbliżona do istniejącej
w PW-5. Założeniem konstruktorów było, aby młodzi piloci, gdy po lotach na PW-6
przesiądą się na PW-5, mieli wrażenie, że dobrze ten szybowiec znają.
- "Atutem
szybowca jest wysoka trwałość konstrukcji
z kompozytów szklano-epoksydowych
- na 9000 godzin lotu oraz minimum 20 lat eksploatacji. Powinno to zagwarantować,
że - podobnie jak PW-5 - także PW-6 stanie się hitem eksportowym" (mgr inż.
Wojciech Frączek).
Prezentacja szybowca na lotnisku obejmowała również próby
w locie. Za sterami zasiedli piloci doświadczalni, którzy wcześniej prowadzili
certyfikacyjne próby w locie: mgr inż. Maciej Lasek oraz mgr inż. Jerzy Kędzierski
- pilot fabryczny Doświadczalnych Warsztatów Lotniczych Konstrukcji Kompozytowych.
-
"Wrażenia z lotów są doskonałe. Pilotowanie tego szybowca przypomina jazdę
samochodem wysokiej klasy - takim, który ma wspomaganie kierownicy i wszelkie
inne udogodnienia. PW-6 chodzi za ręką, co doskonale odbija się we własnościach
akrobacyjnych. Jednocześnie - jak na szybowiec tej klasy - ma bardzo dobre osiągi.
Można na nim z powodzeniem startować na zawodach szybowcowych. Jest prosty w obsłudze
i wytrzymały. Wylataliśmy na nim w sumie 200 godzin i nie mieliśmy żadnych
usterek. Ponadto - jako pilot - uważam, że ten szybowiec odniesie sukces. Z jednej
strony jest tani,
a obecnie produkowane szybowce dwumiejscowe są maszynami
wysokowyczynowymi, a więc drogimi. Z drugiej - istnieje zapotrzebowanie na szybowce
szkolno-treningowe. PW-6 charakteryzuje się osiągami porównywalnymi z treningowo-wyczynowymi
szybowcami średniej klasy " (mgr inż. Maciej Lasek - pilot doświadczalny).
Pierwsze
prace na szybowcem PW-6 rozpoczęto w 1993 roku, gdy poprzedni szybowiec PW-5 Smyk
uzyskał certyfikat typu. Projekt celowy, finansowany przez KBN, rozpoczął się
w 1995 roku. Od tego momentu trwały intensywne prace projektowe
i badawcze,
które zakończyły się wykonaniem egzemplarza przeznaczonego do prób w locie.
-
"PW-6 został zbudowany jako szybowiec treningowy dla PW-5 Smyk. Zebrał on
świetne opinie światowych ekspertów, jeszcze przed homologacją. Portfel zamówień
na przyszły rok jest już zamknięty" (Prof. Tadeusz Rychter - dziekan Wydziału
MEiL PW).
...Kończy się grudzień 2000 roku. Cztery sztuki szybowca PW-6 sprzedano
do Egiptu, dwie dalsze są w produkcji. Szybowiec cieszy się także dużym zainteresowaniem
Kanadyjczyków, Amerykanów, Niemców i Austriaków...
Światowy sukces szybowca
PW-5 i spodziewany sukces szybowca PW-6 jest bardzo ważny w chwili, gdy po upadku
zakładów szybowcowych w Bielsku-Białej, Polska straciła swoją pozycję w czołówce
producentów szybowców. Jest to szansa, że dzięki nim tradycja i olbrzymie doświadczenie
budowania szybowców w Polsce nie zostaną zaprzepaszczone!...
(źródło
- na podstawie: M. Leśniewski: P(olski) W(ynalazek)-6,
W: Miesięcznik Politechniki
Warszawskiej 2000, nr 11; A. Rutkowski:
PW-6 już w serii, W: Przegląd Lotniczy
2000, nr 12, www.plar.atb.pl)
Certyfikat dla PW-6
15
września 2000 roku w sali konferencyjnej PZL-Świdnik odbyła się uroczystość wręczenia
świadectwa typu dla nowego produktu fabryki, szybowca PW-6.
PW-6 powstawał
przy współpracy trzech partnerów: Politechniki Warszawskiej, Doświadczalnych Warsztatów
Lekkich Konstrukcji Kompozytowych w Warszawie
i PZL-Świdnik.
Projekt jest
dziełem konstruktorów pracujących w biurze dr inż. Romana Świtkiewicza, tym samym,
które zaprojektowało szybowiec klasy światowej - PW-5.
Głównym konstruktorem
PW-6 jest mgr inż. Wojciech Frączek.
Pierwszy prototyp szybowca, który wzbił
się w powietrze
18 lipca 1998 roku, powstał w DWLKK, natomiast producentem
PW- 6, jak również właścicielem certyfikatu, są PZL-Świdnik.
Nowy produkt wytwórni
jest dwumiejscowym szybowcem, zbudowanym w całości z materiałów kompozytowych.
Przeznaczony jest do szkolenia i treningu pilotów.
Posiada również zdolność
do wykonywania niektórych figur akrobacyjnych.
Jego cena wynosiła wtedy 77
tys. marek niemieckich.
PW-6 jest uzupełnieniem oferty szybowcowej PZL-Świdnik,
jako pierwszy krok przed przesiadką na jednomiejscowy PW-5.
Eksport PW-6
23 września 2000 roku w podróż do Egiptu wyjechały
4
szybowce klasy światowej PW-5.
Niecały tydzień później w ślad za nimi wyruszyły
4 szybowce PW-6, zamówione również przez odbiorcę egipskiego. Jest to pierwsza
sprzedaż nowego produktu wytwórni.
Na przełomie września i pażdziernika grupa
marketingowa PZL-Świdnik odbyła podróż do Niemiec i Austrii.
Oba kraje, ze
względu na popularność sportów lotniczych, dużą liczbę aeroklubów, jak również
zasobność kieszeni hobbystów latania, są atrakcyjnymi rynkami dla naszego szybowca.
PW-6
może stanowić interesującą alternatywę dla niemieckich szybowców ASK-21 – mówił
Nikhil Gupta zajmujący się
w PZL-Świdnik sprzedażą szybowców.
Zachowując
podobne parametry techniczne jest on dwukrotnie tańszy od konkurencji.
W czasie
naszego pobytu w Niemczech i Austrii za sterami demonstracyjnego szybowca zasiadło
blisko 200 pilotów.
Część z nich zapowiedziało wizytę w Świdniku dla dokładniejszego
zapoznania się z nim.
W 2001 roku planowana była sprzedaż kilku szybowców
w
Niemczech i Austrii. Plany te zrealizowano.
Sprzedaż do Egiptu czterech sztuk
PW-6 uzupełniła dostawa jednego szybowca do Nowej Zelandii.
W 2001 roku zrealizowano
kolejne kontrakty z Kanadyjczykami
i Amerykanami – w sumie ponad 10 szybowców.
Nagroda
Premiera RP
dla konstruktorów z Politechniki Warszawskiej
(21 listopada
2001)
Nagrodę Prezesa Rady Ministrów I stopnia za wybitne
osiągnięcie naukowo-techniczne zdobył Zespół z Politechniki Warszawskiej za opracowanie
konstrukcji i wdrożenie do produkcji dwumiejscowego szybowca PW-6.
W uzasadnieniu
podkreślono innowacyjny charakter programu budowy szybowca, prowadzony przez zespół
pod kierunkiem
dr inż. Romana Świtkiewicza. PW-6 jest pierwszym od ponad
20
lat nowo certyfikowanym na świecie dwumiejscowym szybowcem szkolno-treningowym.
-
W ostatnich latach odkryto ponownie, że najtańszą
i najbardziej skuteczną
metodą naturalnej selekcji pilotów do lotnictwa zawodowego jest szkolenie i sport
szybowcowy. Szybownictwo stanowi bowiem podstawę tzw. piramidy lotniczej, zapewniając
nie tylko rekreację, ale także przygotowanie pilotów samolotów komunikacyjnych
i wojskowych, a nawet astronautów do wykonywanego zawodu. Tak - astronautów
- gdyż na szczycie owej piramidy są szybowce: wahadłowce kosmiczne, które wracają
z orbity na ziemię lotem ślizgowym! - powiedział "Rz" inż. Przemysław
Pleciński z nagrodzonego zespołu. - Nie byłoby dziś konstrukcji PW- 6, gdyby przed
9 laty ten sam zespół nie wygrał konkursu na szybowiec klasy światowej. Wtedy
powstał słynny PW-5 "Smyk". Dziś obie konstrukcje tworzą wyjątkowy w
skali światowej, atrakcyjny i tani zestaw do szkolenia pilotów szybowcowych -
dodał inż. P. Pleciński.
W 1989 roku Międzynarodowa Federacja Lotnicza FAI
ogłosiła konkurs na szybowiec "klasy światowej". Tani, łatwy w pilotażu,
lekki, o doskonałych właściwościach aerodynamicznych. Zwycięska konstrukcja miała
być skierowana do produkcji,
a dokumentacja udostępniona w ramach licencji
za niewielką opłatą. Do konkursu zgłoszono 42 projekty z 22 krajów świata. W finale,
przeprowadzonym na jesieni 1992 roku w Niemczech, zwyciężył PW-5, wykonany całkowicie
z kompozytów. Nowoczesny profil skrzydła zaprojektował nieżyjący już prof. Jerzy
Ostrowski. W skrzydłach zastosowano strukturę przekładkową i dźwigar zbrojony;
metalowe były jedynie okucia. PW-5 o rozpiętości skrzydeł 13,44 m i długości 6,22
m, powierzchni skrzydeł -10,16 mkw., ważył zaledwie 185 kg,
a mógł unieść
pilota o maksymalnej wadze 115 kg (wraz ze spadochronem). W roku 1994 otrzymał
wymagany certyfikat.
W tym samym roku FAI podpisała z Politechniką Warszawską
porozumienie gwarantujące użytkowanie zwycięskiej konstrukcji w zawodach światowych
co najmniej do roku 2009. Szybowiec produkowany był przez zakłady PZL Świdnik.
W
roku 2001 powstała udoskonalona wersja szybowca B1-PW-5 wykonana pod nadzorem
FAI. Produkowana jest przez PZL- Bielsko 1 z miejscowości Górki Wielkie, koło
Bielska-Białej. Cena szybowca w roku 2001 wynosi - 66 tys. zł.
Dzięki sukcesom
PW-5, który jest obecny na wszystkich liczących się zawodach szybowcowych świata,
powstał dwumiejscowy PW-6. Jego konstrukcja jest pochodną szybowca jednomiejscowego.
Założeniem było zbudowanie takiej maszyny do nauki latania, która byłaby maksymalnie
zbliżona do wyczynowej, tak aby uczeń, który wyszkoli się na PW-6 mógł bez stresu
przesiąść się do PW-5.
PW-6 po raz pierwszy wzbił się w powietrze w roku 1998,
a certyfikat otrzymał w 2000 roku. Jest większy od jednomiejscowego: rozpiętość
skrzydeł wynosi 16 metrów, ich powierzchnia 15,3 m kw., długość 7,85 m. Masa maszyny
wynosi 350 kg, maksymalny udźwig 220 kg (dwóch pilotów ze spadochronami). Produkcję
szybowców PW-6 od roku prowadzą zakłady PZL Świdnik. Cena - ok. 80 tys. marek
(ok. 160 tys. zł).
Warto przypomnieć, że szybowiec PW-6 jest szóstą konstrukcją,
która powstała w ramach edukacyjnego programu ULS (ultralekkie szybowce i motoszybowce),
realizowanego od ponad 20 lat na Wydziale Mechanicznym Energetyki
i Lotnictwa.
W
pracach badawczych oraz w budowie prototypów uczestniczą studenci. Dzięki temu
mają oni możliwość zapoznania się z procesem powstawania konstrukcji lotniczych
"od pomysłu do przemysłu". Program ULS nawiązuje do najlepszych tradycji
z okresu międzywojennego, gdyż konstruktorzy z Wytwórni RWD swoje pierwsze samoloty
budowali właśnie na Politechnice Warszawskiej. W opracowaniu szybowca PW-6 i oprzyrządowania
do jego produkcji oraz
w budowie pierwszego prototypu wzięło udział około
20 inżynierów i techników oraz kilkunastu studentów Wydziału MEiL, z których kilku
pod kierunkiem dr Świtkiewicza wykonało w tym czasie prace dyplomowe.
(Krzysztof R. Urbański, Rzeczpospolita nr 281/2001 z dnia 1.12.2001)
Galeria szybowców PW
