Trasa wycieczki

- Milówka Szare, pensjonat U Kubiców,
- Kamesznica Górna, Kaplica Matki Bożej Królowej Świata,
- Istebna Andziołówka, Karczma Po Zbóju,
- Istebna Andziołówka, muzeum Jana Wałacha.

Inicjatorem wycieczki był Krzysiek, który pełnił w tym dniu rolę kierowcy...

Pensjonat "U Kubiców" (Milówka Szare 23) to miejsce, gdzie Kasia i Szymon będą mieli wesele...

W Kaplicy Matki Bożej Królowej Świata w Kamesznicy Górnej, odbędzie się ślub Kasi i Szymona.

Kaplica pod wezwaniem Matki Boskiej Królowej Świata znajduje się na terenie Parafii Najświętszego Imienia Maryi w Kamesznicy.
Kamesznica to wieś leżąca w Beskidzie Śląskim u podnóża Baraniej Góry.
Jeszcze przed II wojną światową czynione były starania o budowę kościoła i zostały zebrane materiały budowlane.
Jednak w czasie okupacji hitlerowcy wysiedlili znaczną część mieszkańców i tym samym odstąpiono od budowy.
W okresie powojennym wśród aktywnej części społeczności wsi dalej tkwiła nadzieja, że uda się wystawić świątynię w wyznaczonym miejscu, ale stwarzane przez ówczesne władze państwowe trudności uniemożliwiały realizację planów.
Mieszkańcy wsi postanowili więc zrealizować budowę bez stosownego zezwolenia
i w Kamesznicy Górnej wybudowano Kaplicę pw. NMP Królowej Świata, którą oficjalnie poświęcono w 1984 roku...

Jadąc z Kamesznicy w stronę Wisły, warto zatrzymać się w "Karczmie Po Zbóju" w Istebnej.

Karczma „Po Zbóju” w Istebnej Andziołówce została zbudowana ok. 1870 roku.
Budynek drewniany, piętrowy, jest cennym obiektem architektury drewnianej.
Karczma położona jest w malowniczym zakątku, u podnóża góry Kubalonka, przy trasie Istebna – Wisła.
Od początku istnienia pełniła funkcję społeczną, gdzie miejscowi górale spotykali się po dniu pracy, a turyści mogli się zatrzymać, posilić i ruszyć w dalszą drogę.
Karczma była miejscem wielu okolicznościowych wydarzeń, w tym i wesel.
Wesele w karczmie na Andziołówce zostało także uwiecznione w drzeworycie przez znanego artystę Jana Wałacha.
W 1921 roku została rozbudowana o nową dużą salę i była czynna do 2000 roku.
Wznowienie działalności po 10 latach przerwy nastąpiło 11 grudnia 2010 r.
Karczma została odnowiona z myślą zachowania starego pierwotnego kształtu i klimatu.
Wnętrze i wystrój dużej sali nawiązuje do tradycji górali istebniańskich, wystrój zaś mniejszej sali posiada elementy zbójnickie.

Niedaleko Karczmy Po Zbóju, w Istebnej na Andziołówce, jest Muzeum Biograficzna Jana Wałacha, prowadzone przez córkę artysty, Barbarę Wałach.

Jan Wałach (*8.08.1884 +30.061979) to grafik, malarz i rzeźbiarz, mistrz drzeworytu.
Góral z Beskidu Śląskiego, urodzony w istebniańskim przysiółku Andziołówka.
Po ukończeniu Polskiego Gimnazjum Macierzy Szkolnej w Cieszynie uczył się
w zakopiańskiej Szkole Przemysłu Drzewnego (1902-1904), później studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u profesora Józefa Mehoffera (1904-1908).
Studia uzupełniał w Paryżu - u słynnego Juliena i w pracowni Fernanda Cormona w École des Beaux-Arts (1908-1910).
Debiutował wystawą rysunku w 1904 r. w Mińsku.
"Odkryty" i systematycznie promowany przez swego długoletniego mecenasa, Jerzego Warchałowskiego, wystawiał później swe prace na wystawach zbiorowych w Krakowie, Katowicach i Warszawie.
Znaczny rozgłos, również ze względu na całą gamę bardzo zróżnicowanych recenzji, przyniosła mu zorganizowana w 1934 r. pod protektoratem wojewody śląskiego Michała Grażyńskiego wystawa indywidualna w Kamienicy Baryczków na Rynku Starego Miasta
w Warszawie.
Za granicą wystawiał głównie grafiki: w Paryżu (1937, brązowy medal za drzeworyty), Londynie, Amsterdamie, Chicago i Hamburgu (w latach 1937-1939).
Technikami malarskimi stosowanymi przez Wałacha były malarstwo olejne i gwasz, rzadziej akwarela.
Na swych obrazach, którym już wówczas zarzucano naiwność lub akademizm, przedstawiał pejzaże, martwe natury i sceny rodzajowe.
Szczególną sławę przyniosły mu natomiast rysunki i drzeworyty, w których utrwalał typy góralskie, architekturę, drobne scenki z życia beskidzkiej wsi oraz liczne tematy sakralne.
Projektował witraże (m. in. kościoły parafialne w Chybiu, Goleszowie i Jedliczach koło Jasła), zdobił wnętrza kościołów w Istebnej, Jaworzynce, Koniakowie (malowidła nie zachowane) i Wiśle (malowidła nie zachowane), dla wielu innych kościołów wykonał szereg obrazów olejnych.
Zajmował się też rzeźbą sakralną – wykonał m. in. krucyfiksy z przedsionka Katedry Chrystusa Króla
w Katowicach i kościoła garnizonowego w Radomiu.
Po wojnie tworzył samotnie i w zapomnieniu, nie opuszczając prawie swej małej istebniańskiej pracowni, a jego prace pojawiały się jedynie na prowincjonalnych wystawach.
Dopiero w 1999 r. wielka wystawa restrospektywna dzieł artysty, zorganizowana przez Muzeum Archidiecezjalne w Katowicach i eksponowana kolejno w Zabrzu, Katowicach, Koszycach, Krakowie, Zakopanem
i ponownie w warszawskiej Kamienicy Baryczków, przywróciła go szerszemu ogółowi.
Pochowany jest na cmentarzu parafialnym w Istebnej.